Një ditë nga tufa
delja ishte larguar
dhe afër lumit
ajo kishte shkuar.
Delen e urtë
ujku e diktoi,
por matanë lumit
dhëmbët i kërcëlloi.
Ujku sillej vërdallë
si ta sulmonte,
por ta kalojë lumin
ai nuk guxonte.
Sillej kot se koti
dikur u largua,
delja bardhokë
tufës iu bashkua.
Gjithmonë i forti
të ligun e nënçmoi,
por nganjëherë
s’guxon ta sulmojë.
