Ai çast,
Kur sytë e tij prehen
Nën hijen e librave –
Si të kërkojë një fjalë
Që s’është shkruar ende.
Në atë qetësi letre,
Ai nuk rri,
Ai mendon.
Flet me veten
Me gjuhën e brendshme
Që vetëm faqet e librave e kuptojnë.
Drita bie butë mbi krahët e tij,
E raftet, të gjata si netët pa gjumë,
E rrethojnë si kujtime
Që s’kanë vdekur kurrë.
Alban Hajrushi-NËN HIJEN E LIBRAVE
TË NGJASHME