Një ditë e re ,
plot shpresë agoi n’ atdhe.
Poeti i mjerimit po qesh prej gzimit,
Atdheu frymon rini,
jeta rrezaton ngjyre njerzore plot hijeshi.
Po ikin morën kthimin,
mospasja ,mosmirnjohja padrejtsia.
Politika s’ gënjen,
e gatshme për njerzit,
përulet në respekt, sherben..
Po shfaqet një shejni e re
ska krime, burgjet janë kthyer në muze,
Kudo punë gëzim e lumturi
Stinet e jetes një mrekulli.
U përmenda..
Qënkam në ender , heshta.
Kjo do ishte bota që desha..
Për një jetë më të mirë
Ka gjithmonë shpresa.
