Po vij!
Duke u hedhur
mbi shkrepat e orëve,
ditëve e muajve,
po vij!
Vij të të takoj në skaj të kohës,
atje ku, më pas, rrëzohesh në hiç!
Vij duke lëruar valët e shkumëzuara të detit
që fshehin rrënojat brenda tyre.
Vij sepse ëndërroj brigje me erë,
me dallgë kreshpëruese e cuname,
s’dua limane!
Po vij duke kalëruar dhe blunë e rreme të qiellit,
qëndisur rrejshëm nga re të bardha,
si fshikëza që brenda vetes
fshehin krimba mëndafshi.
Po vij
se i dua iluzionet e kaltra,
ëndërrat kalimtare që vdesin në agim!
Jam një flutur Maji
që dua të jetoj çastin tim!
Vij t’i them Po flluskës së sapunit
dhe brenda saj të qesh e të qaj
në këtë kohë të pakohë,
dhuratë të papritur,
dhuratë blu në amshim!
