Kur nuk dime, sa jetojme.
Kur nuk dime,pse jetojme.
Kur nuk dime, per ke jetojme.
Kur nuk dime,ta shijojme.
Nuk eshte lehte,te vish ne jete.
Edhe pse,gezim I madh te pret .
Kur nuk di me vone,jeta si shkone.
Jeta prove,t’papritura sjell gjithemone.
E shumeta e jetes eshte kuturu.
Edhe me ide,plane e projekte.
Vine te papritura,c’nuk sjell ora e dita.
Duhet kerkuar e dhene doren njeri-t’jeterit.
Kujtojme parajsen, si mund te jetojme.
Pa e ditur e pare,ne ender e perftyrojme.
Ne thellesi te tokes,apo n’hapesire ajrore.
Duhen nis germimet,e ta kerkojme.
Duhet mjeti per te jetuar.
Pasuria nuk vjene natyrshem pa punuar.
Nuk eshte komete, e rene nga qielli.
Eshte mend,mund e djerse,derdhur trupi.
Dashuria per jeten, e para na prine.
Motiv I jetes, pse duhet te jetojme.
Motiv I jetes, per ke duhet te jetojme.
Eshte e vetmja, ta duam e ta shijojme.
Jo rralle here,edhe kjo ne bese na pret.
E pa bese,eshte vet ekzistenca.
E pa bese ndodh te jete edhe ndjenja.
Dy shuarje,e vene ne pikepyetje jeten.
Meqe jeta vjene njehere,pritur me gezim.
Duhet ti sherbejme, sikur do jetojme perhere.
Sikur jetojne enderat,e nuk shuhen kurre.
Jeta, eshte pasuria me e madhe,qe le gjurme.
