shumë ujë ka rrjedhë lumit të shtratit tim
herë i rrëmbyeshëm
herë nga vetëvetja dalë
në natën me shumë shi nga qiella e harrimit
në natën me vërshime terri
ramun përmbi Pylli i dëshprimit
Lis rrahur rrufeshë
veshur me gjethe vjeshte
seç fryen një erë dalë nga gryka e fërtymës
gjethet një nga një i hodhi n´lumë
maje lisit sall një gjeth s´po jepej
mes degëve mbahej shumë
era fryej e fërtyma fishkëllo
një zë seç i thotë gjethit: mbahu, qëndro
ka rrjedhë shumë ujë shtratit të lumit tim
gjethi i ëndrrës ende luhatet degës së Lisit
se shtrojerë e ka atë majën e Plisit
