Pa ty, mëngjesi s’ka zë
as drita s’di si të përshëndesë
era më flet me një zë të huaj
heshtja më bëhet një këngë e zezë
Pa ty, netët janë të zbrazëta
yjet rrinë varur si kujtime
koha s’ecën, veç rri pezull
në kujtimet që ti le pas me dridhje
Pa ty, çdokush është i huaj
edhe unë nga vetvetja jam bërë i largët
një botë pa ty është si shkretëtirë
pa dritë, pa shpresë, pa ajër
Pa ty, dashuria është fjalë bosh
është një këngë pa tingull, një pikturë pa ngjyrë
ti ishe gjithçka dhe tani që s’je
unë jam veç hija e një shpirti të ndritur
