Sikur era e jugut,që verës frynë lehtësisht,
Ajo e befasishme të ledhaton ngrohtësisht.
Ndonjëherë ngacmon si ajri i agut në faqe,
Herë vjen avull me aromë toke, e fal paqe.
Shpesh ajo humb, brenda shpirtit fshihet,
Derisa shpërfaqet, në trazime flakë shihet.
Ndodh të hy rrufeshëm, mendimet i ndrit,
Si qiriri qetas digjet, me të nata bëhet ditë.
Ka raste, që ndjenjat pështillen si tërkuzë,
Sa kapet filli, hapet magji e bukura muzë.
