Të gjithë vargje, për nënën shkruajmë
Për babanë të rrallë janë
Dhe se i lodhur, i rraskapitur
Peshë të rënda mbi supe mbanë !
Heret në mëngjez ai zgjohet
Dhe punon pa pushim
Fëmijët të lumtur t’ rriten
Jo t’ jetojnë si në mjerim !
Jeta e bukur është
Ndonjëherë bën dhe hatanë
Pa nënë jetim mbetesh
I mjeruar pa babanë !
Mjerimi..! – Plagë e rëndë mbetet
Orë e çast ai kërcënon
Babai çdo ditë kacafytet
Të hyj mbrenda se lejon !
Dhe unë gjithnjë, për nënën shkruaj
Për të mos thënë hiç, për të gjorë babanë
Ai kollonë e shpisë është
Peshë të rënda mbi supe mbanë !
