Marjeta Musaraj-PUTHJET E KUQE

Lekuren me lule puthjesh te kuqe do ta qendis
E nese ti s’me leshon,do “pergjakem ushtit tend
Dhe ç’mendurisht buzet tona afshi t’i ildise
Do fluturojme qiellit me shtatin thurur siper ne hene.
Eshte dhurata e thelle ardhur hyjnish
E vertet qe ndodh rralle nga rastesia
Vjen e zbret zemrave,ndjenjave meteore orbite
S’ka moshe as vite per njeriun dashuria.
Eshte mbreterimi lumturisse magjike
Do te fuste arterieve te mija.
Poret e lekures tende te mendafshte e te gjoksit te nxehur,
Le te ndezin e djegin si magme vullkanin trupit tim.
Ti dhe une harbuar mpleksur e lidhur,e dredhur,
Japim fryme e shpirt njeri-tjetrit deri ne vegim
Renkimet vijne thellsive te kockave,e ndjenjave bredhur.