Mbahem, si një qiell, vranësirash mbytur,
Mbahem pas një rrezje, një fill drite,
Që nga ty buron dhe prapë drejt teje lundron,
Mendim i lumtur që në ajër më mban…
Mbahem dhe pse retë janë rënduar
Sa gati prekin tokën e shpirtit
Dhe pëllumbat gugasin të trishtuar,
Të ndaluar e kam pa ty pranë të lotoj…
