Ndonjëherë ndihem sikur
po vesh rrobat
e babait tim
Janë të parehatshme
dhe shumë të gjera për mua
Mëngët më kapen pas duarve
duke i mbështjellë me fije
ose gabardinë
Më trishtojnë vërtet
sikur ai po e jeton
jetën e tij përmes meje
edhe pse ka vdekur, oh, shumë
vite më parë
Ndihem sikur ai kurrë
nuk ma ka kaluar mua mantelin
e dashurisë së tij
Dhe më duhet ta vesh qefinin e tij
si një mantel të lashtë egjiptian
që jetën time e mbyt
përmes jetës së tij
Ndërsa vrapi i jetës së tij vazhdon
nën vetëdijen time
duke më larguar nga vetë fati im
Më trishton që ai nuk mundi
thjesht të ecte në atë rrugë të vetmuar
pa më marrë me vete edhe mua.
