Malli për ty bëhet si një gur në zemër
Pesha e tij është si direk flamuri
E bën folenë si rrëpira e egër
si një fletë e rënë në vjeshtë nga druri .
Sikur mbaj peshën e mineralit në brigje
Më trazon bregun e shpirtin e munduar
Sjell oborrin e ëndrrave që mbetën në vite
Dashurinë që mbeti si dhuratë e paharruar.
Fjala e dhënë pësoi tërmet e lëkundje
si vullkan që shpërthen në pallate
Sa më shumë vite kalojnë e ndjen në supe
E humbet drita e shpresës së madhe.
Të derdhen lotë ngashërimi mbi qerpik
E ngatërrohen fjalët si furka e nënës së mirë
Në ballkonin e shpirtit dëgjoj ligjërim
Shpesh më ngjan sikur dallandyshet rrinë.
Më trazojnë natën ëndrra, fjalë, mendime.
Më bëjnë shpesh herë të bëhem pesimiste.
