Pas çdo hapi që hodha,
vendlindje, të përçafova.
Lashë gjurmët e mia
në lagjen e vjetër të fëmijërisë.
Lotët më rridhnin pa zë,
nga malli i pashkarkuar.
Vetëm në tokën tënde
e ndiej veten të gjallë.
Eci lehtë, dhe rinohem.
Në ty mbetem e paplakur.
Shkrihem si bora nën diellin e ngrohtë,
nga dashuria e vëllezërve dhe motrave.
