Mos më tregoni për ferrin.
E kam shkelur me këmbë,
tymin e tij e mbaj në mushkëri,
më është ngjitur në lëkurë si hi i zi.
Kam ecur nëpër ferrin tim—
jo në ndonjë jetë të përtejme e të largët,
por këtu,
në rrugë ku heshtja rrjedh gjak,
ku drejtësia kthen kokën nga ana tjetër,
në sytë bosh të atyre
që numërojnë dhimbjen me letër e laps.
Nuk ishte diku poshtë tokës—
ishte këtu.
E kam parë me sytë e mi,
e kam parë drejt në fytyrë.
E megjithatë ende jam këtu,
duke marrë frymë,
duke e shqyer heshtjen,
duke refuzuar të digjem.
