97 vjet më parë, më 1 shtator 1928, u bë shpallja e Mbretërisë Shqiptare dhe kurorëzimi i Ahmet Zogut si Zogu I, Mbret i Shqiptarëve.
Ahmet Zogu është pa dyshim njëra nga figurat tona më të rëndësishme kombëtare. Ai mbetet njeriu që befasoi qarqet politike të Evropës së gjysmës së parë të shekullit të 20-të me ngjitjen e tij në majat e shtetit të ri shqiptar dhe më vonë me shpalljen mbret. Ahmet Muhtar Zogolli, i biri i Xhemal Pash Zogut dhe i Sadie Emin bej Toptanit, u lind më 8 tetor 1895. Në moshën 7-vjeçare do të largohej nga vendi për të vijuar edukimin në Turqi, ku krahas liceut francez të Stambollit kreu edhe kursin e oficerëve rezervë.
Më 20 korrik 1912, pak muaj para shpalljes së Pavarësisë së Shqipërisë, do të kthehej në atdhe. Vitet që pasuan do të ishin të stuhishme, dhe në atë periudhë Ahmeti i ri do të niste rrugëtimin e tij politik, duke marrë postin e ministrit të Brendshëm. Por ambicjet e tij ishin ende më të mëdha. Më 31 janar 1925, Zogu do të shpallej President i Republikës Shqiptare, ndërsa më 1 shtator 1928 ai do të mbërrinte kulmin e karrierës së tij, duke u shpallur monark i Shqipërisë.
Me pushtimin Italian të Shqipërisë, Zogu, me familjen e tij u largua drejt Greqisë, e cila do të ishte vetëm stacioni i parë në kalvarin e gjatë të mërgimit mundues. Dita e zymtë e 7 prillit 1939 vinte vetëm dy ditë pasi Zogut i kishte lindur i biri, Princi Leka I, dhe ky fakt e shtonte indinjatën e mbështetësve të mbretit ndaj Italisë fashiste. Mërgimi i gjatë i Zogut pati si ndalesë finale Francën.
Ashtu sikurse edhe patriotë të tjerë, Ahmet Zogu ishte shpallur nga Enver Hoxha armik i popullit. Figura e tij është njohur e ridimensionuar vetëm në periudhën post-komuniste. Në vlerësim të kontributit të tij si burrë shteti, në fakt i pari që krijoi një shtet funksional shqiptar, me rastin e 100-vjetorit të shpalljes së Pavarësisë, eshtrat e Zogut u kthyen në atdhe dhe u vendosën në Mauzoleumin e familjes mbretërore. Rreth së njejtës kohë, Ahmet Zogu u dekorua nga presidenti i Republikës me “Urdhrin e Flamurit Kombëtar”.
