Të asaj dashurie që më çmend,
Që më mban e më bart me fustanellë të bardhë.
Të ndihem fëmijë, të lozë me duart e tij,
Të ndihem e rritur në krahët e tij,
E femër në buzët që shkrijë afsh.
Në kërkim të dashurisë,
Të asaj dashurie që vetja e mban,
Që ndonjëherë më çmend krejt.
Sa bukur do të ishte,
Që dashurinë ta rrisnim të dy,
E gjithë bota ta kërkonte,
E të mbetej vetëm e jona.
Në kërkim të dashurisë,
Të asaj dashurie që më deh,
Jo nga vera e kuqe, as nga ajo e bardhë,
Por më deh duke bërë dashuri,
E duke u shkrirë në afsh.
