Pse më rri aq e menduar
ç’farë më ke
Dashuria që të djegë
Plot me mall
Në atë folenë e shpirtit
Porsi zjarr.
Në ditar do vë kujtimet
që kaluam
Frymëzimi im për ty
S’ka shteruar .
Një shpirt i dashuruar
Nuk varroset
Mes mendimeve të ëndërrave
shpirt vrerosur .
Më mban gjallë
një kujtim
dhe një shpresë
dashuria jonë e pastër
të mos vdesë .
Bota ime është e verbër
pa dashuri
eja kthemë buzëqeshjen
më pikon loti në sy.
Në atë rrugën e zhurmshme
plot me yje
Aty po të pres e dashur
Ëndërra ime .
Do mar një godë me verë
verë dashurie
Do të pres me mall të vishë
nëpër muzgje dhe agime .
Nuk e di se çfarë patëm
pse u ndamë ne të dy
na dehu vera na dehu
na u zbeh kjo dashuri .
Nëpër ëndërr
të shfrenuar
në botën e trishtë
zgjatem të të kap
të ngjall dashuritë .
Kur të kthehesh prapë
s’do më gjësh aty
shkruar veç një letër
me lotë nëpër sy .
Në atë kopësht me lule
duke u menduar
si oqeani me lotë
Ëndërra kujtimesh trishtuar
