N’heshtje,u larguan dallëndyshet sivjet
Në oborre e çati,foletë mbetën zbrazët
Pas lanë mallin dhe verën e nxehtë
Ditët e zymta e trishtën në mbrëmjet
Malli,me sy,i ndoqi në destinacionet e tyre
Zemrat,me dhimbje e përjetuan këtë largim
Me vete morën harenë dhe ato pak kujtime
Valixheve,palosën lotët e ndonjë psherëtim’
Radhë,kohës së kthimit,rrin lulet e verës
Sërish ta zgjojnë shpresën,nga gjumi i qetë
Ashtu si dallëndyshet,stinës së pranverës
Që ngrohin shpirtrat, e zemrës u japin jetë
