Me jetèn u dashurova,
Adhurrova çdo gje te bukur,
Si ylberi me ngjyra,
E mendova e strukur.
U dashurova me jetèn,
Se mè pelqen ta jetoj,
Mèngjeseve kur tè zgjohem,
Bardhèsine e saj tè shikoj,
Me jetèn u dashurova,
Me sytè e mi e veshtroj,
Bukuritè dhe ngjyrat i ndiejmè ndryshe,
Sytè nuk i kemi njèlloj.
U dashurova me jetèn,
Dua dlirshèm ta shijoj,
Zoti mè dhurroi shpresèn,
Me optimizèm perpara tè shkoj.
Me jetèn u dashurova,
Dhe kur mbart njè histori,
Ajo èshtè njè liber me poezi e prozè,
Nè cdo fletè shkruhet njè dhimbje i mirèsi.
U dashurova me jetèn,
Jo me interesin,as me paranè,
Adhurova njeriun,
Atè me zemèr tè bardhè.
Miresia qè kemi nè shpirt,
Ajo èshtè pasuri,
Sa e varfèr duket,
Kur ajo mban ligèsi!
Adi…ditè tè bukur…
