Une dhe vdekja
Do ta pres vdekjen
Kur tjeter gje nuk pres
Do merem me te
Vetem ne castet e fundit
Ne shtrat
Tani kam pune te tjera.
Ndaj ajo per mua
S’eshte vec nje e njohur
Me te cilen nuk me lidh asgje
Jemi dy brigje te te njejtit lume
Te nje lumi te gjate
Here afrohemi
Here largohemi
Por kurre s’bashkohemi…
Deri ne det
Kur te dorezojme shpirtin.
Kjo eshte Pranvera
E fresket si bari qe shperthen
E zjarrte si sythet e rinj
E bukur si jeta qe vazhdon
E shkon me tej
Mes zjarresh e akujsh.
Odisea jone.
Une shkruaj kenge
Qe kurre s’ti kendova
Ti me shkruan letra qe i gris
Kjo eshte odisea jone…
Si Penelopa qe shqep naten
Ato qe diten i qindis?!
Hiret e nenes
Nje bebe do gjirin e nenes
Se atje ajo ushqehet
Nje femije do prehrin e nenes
Aty ajo degjon rrefenjat
Deri sa e ze gjumi
Nje djale do duart e nenes
Qe gatuajne, qepin, perkedhelin
Nje i ri do zemren e nenes
Qe fal e fal gabime pambarim
Nje burre do thinjat e nenes
Ato shtohen me vitet e tij…
Une te dua
Dhe per mua eshte e rendesishme ta dish
Nese nuk e di, a nuk te intereson
Prape do te te doja njesoj
Nuk te dua per vete, te dua per ty
Dua qe perdite te celesh si nje gonxhe e bukur
Nese do kesh kohe per mua, jam i lumtur te rri me ty
Nese je e zene dhe nuk me do prane, do mundohem ta kuptoj
Nese me kerkon, do te nxitoj te vi
Se e di qe arsyeja jote eshte e forte dhe per mua ka rendesi
Nese do qe te qash, une te ofroj supin tim
Nese do te ulerish, te ofroj zerin tim
Nese do te qeshesh, do te qesh edhe une me ty
Nese do paqe e qetesi, une do te flas me ze te ulet
Nese me do edhe ti, per mua eshte nje mrekulli.
