NGARKESË
Sa herë një dimër ma ngarkon shpirtin
Pret një pranverë ta shkundë
Në fërfëllazë betejash rrëshqitnin
Me ndrydhje fatesh më shumë mund.
GJURMË
Kalimtarë!
Pas disa viteve kur të kaloni
Gjurmave të ëndrrës sime
Mos më shkelni pa e parë
Me rrezet e kuptimit të kohës
Dielli i shpirtit rrezon çdo skutë
Edhe hëna mbyt terrin e tërbuar
Ju mos shkelni mbi gjurmët e ndritura
Atëherë jam kudo
Dhe ndjej qetësi edhe në përjetësi.
………………………………………….
KËTO KËNGËT E MIA
Sa herë jam zgjuar i dehur
Nga nata që kam pirë terrin e mashtruar
Veç ëndrrat më kanë bërë tapë
Deri në mëngjes s’më kanë lëshuar
Më kanë gozhduar si të burgosur
Sa fisnik-aristokrat kam ndier veten
Kur me princesha të botës kam vallëzuar
Si hajn kam hyrë për t’ua vjedhur dashurinë
Kam vjedhur në shpirtin e tyre
Derisa jam zënë në pritë
Nga ylli rojtar i mëngjesit
Po secili mbret m’i ka falur fajet e virgjra
Se s’qenka mëkat të vjedhësh
Bukurinë e dashurisë së shenjtëruar
Tani në çdo mëngjes
Kur më zgjon ëndrra e dashur
Vetëm qielli i dëshirave, syrin kaltri
Më shtyen për një udhëtim të ri…
