PËRSËRI NË LLUKË
duke kërkuar rrugën e rrafshët
në shitoren e katundit
e lashë emrin
të shënuar në fletoren e borxhlinjve
e lashë blinin
që për herë të parë
nën hijen e tij
më mocanikët
thithnim ajër të tymosur
i shikonim kryqëzimet e insekteve
si e kafshonin njëra-tjetrën
e çiftoheshin në duart tona
DITËLINDJA E NJË MOSHE
unë dhe kalendari i varur në muri
e ndajmë bashkë dhomën
më një shënim
11 janar njëmijë e nëntëqind e pesëdhjetë e tre
vendasit e mi
më mbajnë në mend si njëzetë e katër vjeç
duke i pështy mitet e rrejshme
nëpër kokat e kolonëve
në dashurinë e rinisë time
veç krisma armesh kujtoj
jetesën me vrasës masiv përreth
instinkte sadiste
ritual i çuditshëm kur grindesh më të djeshmen
përmbi hijen time
i ngre sytë nga qielli
i lutem moshës të mos bjer në kurth
barrë e rëndë janë vitet
që s´mund t´i mbaj as për një natë
askujt asgjë s´do t´i lë amanet
fundi i këtij fundi lë të jetë publike
edhe kur e bardha bëhet si e zezë
e zeza bëhet si e bardhë
lëndina e qyqeve
kur ra ujku në torishtë
ne i numëruam delet
veç bariu dhëmbëprishur
doli tepër
dikush kurrë s’do të dijë
pse asgjë s’i ndodhi qenit
ai kishte shkuar te Lëndina e Qyqeve
i mbështjellë me lëkur ujku
për delet që shpëtuan
askush nuk mbeti për t’u kujdesur
as sa për një imazh të vrasësve
kjo është loja e bariut
që mban afër vetes qenin e keq
kur qeni dhe ujku bëjnë dashuri
torishta me dele u falet çakajve
PËRVJETOR…
Sa të shkurt shtatin e,
sa të madh hapin,
Jusuf Gërvalla!…
E, ne
n´mes rruge
numërojmë gjurmët
sikur t´ishe edhe njëherë i ri…
