MANUSHAQJA S’PRET PRANVERË…
Manushaqja s’pret Pranverë,
strukur ferrash shtatin grisur,
brishtësisht lulëzon ngaherë,
gjoks të Shkurtit…jetën nisur…
Tkurret,dridhet frikë nga era,
që mëngjesesh brymë shtron,
vallë ç’tu desh ty moj e mjera,
të sfilitesh mes kalon-s’kalon
…
Eh,pastaj tek zogjtë të vijnë,
mes rrëmunjës të zhurmojnë,
ndoshta kurrë s’do të arrijnë,
bukuroshe të të falenderojnë…
Manushaqja s’pret Pranverë,
drethëzon pyjesh të zhuritur,
brishtësisht lulëzon ngaherë,
që pas trungjesh kryet ngritur…
