Ëngjell i trishtimit tim
Pranverë e ëmbël
Nga fjala jote e përhershme
Do të ndodh gjurmë e së ardhmes
Me dorën tuaj mund të bëj shumëçka
Po të pres në mbrëmjen e qetë
Edhe kur s’jam shumë afër
E madhe është dashuria
Këngën për një ëndërr
Nuk e ke idenë se sa e dua
Ti je imja
Besoj në ty
Kur të më pyesin
Për zogun e lodhur
Sërish besoj në dashuri
Si në zjarrin e tokës
Në sytë e tu është sekreti im
Sonet i zemrës së thyer
Me trëndafila të bardhë
Që prore vjen në ëndrrat tua
Me gruan e harruar
Nuk e di ç’është dashuria
Bën gëzimin e zemrës
Në kulmin e lumturisë
Si shigjetari kam dëshirë
Ta ngjyros botën me të vërteten
Të shkruaj gjithmonë
Për vendin tim në zemrën tënde
Për këngën blu
E vë fjalën në zemër
E duhura ime e vetme më mbulon
Në natën e rrëmbyer
Që kur lindi dashuria
I bën thirrje zërit tënd
Që e dëgjoj shpesh
Në natën e gjelbërt
E gjejmë vetën
Të relaksuar në dashuri
Si mënyrë jetese
E pafshirë nga kujtesa ime
Kështu kam filluar
E do të vazhdojmë
Dhuratë të zakonshme
Ruaj puthjen tënde
Heshtja flet
Në natën e lumtur
Ku ndjejmë krenari e dhimbje
Pamja jote është këngë e heshtur
Me fuqinë e buzëqeshjes
Zemrën ma lidh me akull
Në luginën e lotëve
U takuam me lot
S’jam pra asgjë nëse s’jam me ty
Me ngjyrat e dashurisë
Do ta gjëjmë veten
Dhembjen ta shërojmë
Se çfarë do të bëjë
Zemra e zbulon
Puthja si dhuratë
Nuk mbeti vetëm dëshirë
Me valsin e mesnatës
Kujtojmë diçka që quhet dashuri
Për mua
Njeriun me zemër guri
Që ta hedhim të kaluarën
Do të zgjoj herët
Si kukullen në vitrinë të përkdhel
E të pushtoj me buzëqeshje
