Qyteti i mbytur !
Unë e pashē atē mbrēmje qytetin e mbytur
(Flinte i qetē nën ujra dhe valē )
Tē vetmit banorë të tij , ishin ca peshq të verbër
Qē lëviznin ngadalē
Diku mē zunē sytë dhe ndonjē kockē kujtimesh
Harruar aty kohē mē parē
Gērryer nga shekujt dhe dallgēt e frikshme
Ose nga ndonjē grabitqar
Ah po harrova , ishte dhe bregu
Me ca varka tē nxira, përmbysur mbi zall
Peshkatarët e tyre, ka kohē qē kanē vdekur
Asnjeri s’ ka mbetur i gjallē
Ato çaste u ndieva dhe unë pak i verbër
(Kjo ish e pamundur mos ngjiste)
Ish vdekja që kish hyrë tek unë papandehur
Dhe me gjuhën e saj mē thērriste
Njēsoj si atēherē , atē natē tē ftohtē
Kur ju afrua qytetit me hapa të shpejta
Atlantida s’mund të ishte e vetme në botë
Kērkonte binjake si vetja
Askujt si la kohē, tē luftonte me tē
Tē rikthehej sērishmi tek jeta
Unē akoma dēgjoj fēmijē , qē thërrasin nēn zē
Dhe njē kor ulërimash tē mprehta
Unë e pashē qytetin e mbytur njē natē
Uji mbi tē s’ish ujë , por lot
Qē nga ajo kohē , makthi i tij mē ndjek pas
Dhe s’ do tē mē ndahet, as sot !
