Përqafo Buzëqeshjen
Në natën pa hënë strukurë rri e heshturë
Në errësirën e trishtë s’ke forcë për të buzëqeshurë
Botën e acarë si fustanell e mbanë veshurë
Përcafoje shpresën sa ende s’ke vdekurë ,,
Me ngjyrat e lotit përcafo pritjen
Me natën pa hënë mos e kjai mërzitjen
Ëndërrimtare behum si valet e detit
Përcafoje buzqeshjen në ditët e sikletit ,,
Më dritën e verbër mbajë një qëndrim
Mes’natën e errët mos lypë krenarin
Nën vellon e e ërret mbaje një qëndrim
Mos paramendo gjera që s’të shëndrin ,,
Në k’të natë pa hënë rri e heshturë fare
Ku terri i verbër ti ka mbuluar si vello misteri
edhe ato dritare
Buzqeshjes në heshtje
Thirri lozonjare ,,
Së bashku me errësirën
Si gogëz krahëthyer
Me dënes të trishtë
Pëqafo buzëqeshjen
Në errësirën e natës krejtë spontanisht ,,
