Shkove Shpirt Djegur
Koha ku ti linde
Ishte bardhë e zi
Rritja jote me kohën
Ishte tej e ngarkuar në varfëri
Kurrë su gëzove si fëmi
Të përcolli vuajtja gjithnji ,,
U martove me shkesi
Tradita duhej të respektohej gjithsesi
U bëra nuse pa dëshirë
Të dhan një burrë të moshuar
Ta quan dëmë atë rini
Me kohën u bëre nënë me fëmi
Sakrifica të përcjelli
Në cdo hapë të jetës në varfëri ,,
Kurrë su dërzove gjithmon mbijetove
Edhe pse shpirtin në brendësi
Në mërzi e lotë e dogje
Kurrë në jetë su gëzove
Gjithmon me sfidën luftove
E prapë i dha vetes guzim
I rrite fëmin i edukove
I shkollove , i martove
Në fundë prapë e vetme përfundove ,,
E kjo jetë si kupa me ngjyra
Paska shumë fytyra
Njeriun e dejtë po e dërrmojke para kohe
Njësoi siq thyhet pasqyra
Ashtu ty nënloke në vuajtje të mëdha
Tu ka pik loti në sy e tu ka rrudhosur fytyra
Me jetën duke sfiduar në varferi
Me nder e respectë e krenari
E sotë e vetme në pleqëri ,,
Sa e sa nënat si ti kanë vuajt e vuajnë
Kanë lindur e jan plakë si guri në shkëmbë
Hallet e dertet i kan mbulue rëndë
Koha solli lakmi në rini
E sotë ku janë ata fmi ,
,
I’kën e shkuan në jetët e tyre në përgjithsi
I harruan hallet e si jan rritë
Mundin e nënës e lotin që ajo derdhë përdit
U dërgje shpirtë djegurë moi nënë
Në momentet e fundit të jetës
S’tu gjetën pranë as fëmit ,,
