Dimri zemërak
Në pyllin pranë fshatit dimri zemërak
Nuk la në pemë gjethe pa rrëzuar
si shtylla tensioni dukeshin për natë
Dhe këngët e zogjve kishin pushuar
E krenohej dimri se ishte i zoti
Natyrën anë e mbanë në gjumë kishte vënë
Se nga forcë e tij të gjithë kishin frikë
Skishte çfarë i bënte një dielli dhe hënë
Por, harroi dimri se rrezja e diellit
Ashtu dalëngadalë pa zhurmë edhe bujë
Ngricën edhe borën atje në male
E tret porsi vesë e shkrin e bën ujë
Çeli manushaqia aty nën ferrë
Aromë mbushën pyllin të tërë
Flladi që fryn lehtë e përkëdhel
Ëmbël uruan …Mirësevjen pranverë
Iku dimri kërrusur dhe i zemëruar
Që bora malet kishte tradhëtuar
Përplaste çizmet pallton hiqte zvarrë
Bastunin iu thye,iku duke çaluar
Tani në korije po këndon bilbili
E kënga e tij zgjoi gjithë fshanë
Nëpër oborre lulet, çeli trëndafili
Pranvera e bukur dimrin la mënjan
