Ne u njohëm në stinēn me tē bukur,
Pranvera, sapo kishte lulëzuar
Atëherë, si dy fëmijë të lumtur
U dashuruam, fare pa kuptuar !
Kthehem prapë në atë kohë, në atë stinë…
Tek ajo mimozë, tek ai stol në
park
Mbyllë sytë dhe kujtoj puthjet, që si akull ngrinë…
Dhe imazhe kujtimesh, që shuhen larg !
Tani është vjeshtë, herë pas here bie shi…
Në parmakun e dritarës,gjethet mbajnë kuvend
Diçka flasin, mes gjethesh, as vet se di…
A flasin për mua, a thërrasin emrin tënd ?!
