Anja Toma-Atij që iku”

Ku dreqin u ndeshe me kujtimn tim që u ktheve përsëri?
Ti mik tinzar që vjen e ikën pa ftuar..
Cilat zemra rrahe dhe nuk u prehe?
A thua, nuk të deshi nata që zbrite në strehëzën time?
Të frynë ëndrrat dhe të derdhën mbi gjumin tim?
A të peshpëritën ëngjëjt për dhimbjet e mia?
Po hëna?
A të foli hëna për degzat e lotëve që derdha rreke kur ike…!
Eja, eja sonte.
Ta laj skllavërinë me ndërgjegjien tënde.
Sepse unë dashuri, isha skallve brënda trupit tim.
Më zotërove, me fryve dhe derdhe siç tërbohet Drini në kohë Vjeshte.
Eja, eja sot dhe mos me shih me sytë e mëshirës.
Më shih si tempullin që nuk do mund ta zotërosh më.