Dashuria të bën të vraposh përmes frikës,
E mos të pyesesh çfarë digjet më tej,
Ajo rend të gjejë shtigjet e dritës,
E përgjigje kërkon nëpër qiej.
Ajo të mëson si lotet ti tretesh,
E një buzëqeshje faqeve ti vesh,
Ty shpirti të kalnon në gjendje poetesh,
E me ëndrra fillon që të flesh.
Ti ,mëson veten si të ngrihesh në këmbë,
Me kuajt e eger fillon të ngjasosh,
Nga plaga e marrë s’ta ndjen se dhëmb,
Drejt lirisë vazhdon t’kalërosh.
Agime të purpurt krahët të hapin,
Dhe një portë e bardhë po aty të pret,
Zemra gjithmonë të sigurt ka vrapin,
Dhe arsye të fortë pse godet.
