” Më the”
Më shiko në sy më the.
Të pashë,e ti doje të më thoje
Sa shumë më doje.
Dorën më shtrëngove,
Pranë zemrës tënde e afrove
Më the ,këtu je ti.
Do jesh sot,nesër dhe përgjithmonë.
Më the të dua shumë,
Sa shumë të pyeta.
Sa yjet,qielli e gjithë bota ,më tregove.
E ndjeva sikur të vërtetën po më thoje.
Pa e kuptuar të të doja kisha filluar.
A ishte gjë e mirë ketë se kisha kuptuar.
Në disa momente të “fajësoja”,
Edhe pse e dija pse ishte krijuar pasoja.
Sikur një mënyrë njohje tjetër të kishim,
Çdo gjë ndryshe do të ishte.
Rastësi,po,rastësisht dua të të takojë.
Të të shoh dhe vetëm një herë të më përqafosh.
Të më thuash,se fjala “përgjithmonë” me të vërtetë egziston.
E unë do të thoja “qëndro,mos u largo”.
Se edhe pse me imazh të imagjinuar tek çdo njeri isha duke të të “kërkuar”.
