SYVE NUK U BESOVA
Syve nuk u besova
Mes luleve kur të pashë
Në ishte lule tjetër
Apo Ti më e bukura vashë !
Si gonxhe më e bukur
Luloje mes luleve të tjera
Dukeshe lulja më e bukur
Që solli këtë herë pranvera !
Nga larg ndjehej aroma
Po ashtu bukura e jote
Ndriçoje si yll nate
Më e bukura e kësaj bote !
Veç përmes aromës
Të ndjeja sikur ishte Ti
Se lulja, s’ njihet nga lulja
Me të njëjtën bukuri !
Si diamant të shkëlqente fytyra
Buza si gonxhe trëndafili
Nga larg ndjehej bukuria
Si lulja që çel fillim prilli !
Dhe nga shija s’ të dalloja
E lëshonte lulja apo Ti
Si mjalti kur del nga hoja
Që të josh e deh me ëmbëlsi !
Nga zëri nuk të njihja
Luleve kur i frynte era
Ishte zëri yt i bukur
Apo bilbli që solli pranvera ?!
Të të prekja doja
Të kuptoja cila ishe Ti
Nxirre pak me lart kokën
Veç njëherë të të shoh me sy !
Dil moj lule perendeshë
Dil njëherë e të marr erë
Se ditët ikin si ujë poshtë urë
Ikin së bashku me pranverë !
Pak më lart nxirre kokën
Të të shoh njëherë me sy
Dil e mos ma lëndo shpirtin
Më e bukura lule Ti !
Ndaj nxirre kokën përmbi lule
Dil e të shoh njëherë me sy
Dil moj e bukura lule – vashë
Në besofsh e paç Perendi !
