jeta ec me hapa të heshtur ,
si udhëtar që s’di ku ndalet’
herë ndriçon me diellin e shpirtit,
herë errësohet me mallin e gjatë.
Ne qeshim , qajmë ,dashurojmë ,
krijojmë rrugë që nuk kthehen,
në çdo çast që humb në erë ,
rritet shpirti e zbeht trupi •
Koha s’pyet , as pret ,
ajo rrjedh në heshtje të thellë,
por brenda saj , si një yll që digjet ,
mbetet fjala , kujtimi , dhe emri yt në jetë •
