DRITË MBI ERËSIRËN
Mirazhi i natës së djeshme mes shira dhimbje u shfaq me kalorësit e Apokalpsit kaltëruar.
Në një atmosferë ku bota njerëzore ngjante copë akulli tre pash tokës rrënjëzuar.
Nën verbinë e të verbërve fate popujsh shkruar.
Një zë i fuqishëm atdhedashurie,
Nga një ëndërr e keqe më zgjon,
Zeri i së pavdekshmes të vlerave njerëzore, zëri i artit, i mençurisë e fisnikërisë, hedhur ngjyra mbi segmente të thata toke,..
Një zë bulkthi më thërret, si notalgji i së shkuarës.
Një zë fisnik, plot dashuri e arsyetim më fton tryezës së shtruar të shkoj.
Në një shoqëri të sinqertë ku ledhatohet loti e buzëqeshja mbetet gjallë.
Vallzoj, me shenjtorët e shenjtë që bëjnë kohën art.
Kokës veshur kapelen gjashtë cepëshe të Davidit,
Mbajtur duarsh botën shpirtërore dhe vërtetësinë, Kalëroj,..
