NUANCA ZËRASH
Shi bokërimash të zhveshura tek një anieje e fjetur,
Mirazhin tënd fshihnin në heshtje.
Zhytur thellë, në ujëra kripe.
Zëri i magnetofonizuar para ditësh,
Herë i mpakej plogështisë, mblidhej kuspull,
deri sa bëhej i padëgjueshëm.
Herë, mes frekuencash të forta drite,
kthehej në altar gjithësie.
Përjetuar, përjetësinë ëndërrimtare.
Prania,..melhem shpirti.
Qosheve të fshehta të udhëve të zemrës,
konstruktohej diademë margaritarësh,
Me kodet e dëshifruara, që vetëm ata i njihnin.
