NUK NDODHI HATAJA
Lajme në mëngjes, lajme dhe në drekë
Lajme çdo sekondë, harxhon pak lekë
Zgjidh kë të duash nga të gjitha lajmet
Ndryshuar, zbukuruar me të gjitha pamjet
-Ngriu një nënë brenda shtëpisë akull.
-Një endacak të mjerë i ftohti e la shakull.
Me gjak reptili lajmi shpërdar’ e dëgjuar.
“Ka ndodhur, do ndodhë, duhet mësuar.”
Ndodh të ngri njeriu trotuareve të Evropës.
Jo dosikudo, një VIP t’i bëj nder gropës.
Ku dritat llamburisnin se ndalën verbimin
S’ e mbuluan indiferencën dhe injorimin.
Vdiq vetëm, pa dëgjuar: “Pran’ teje jam “
Kish punuar me mund, jetuar me fam
Mund t’ ket’ lën’ llogari bankare, pasuri
Shoqëria “kafshore” s’i fali pak njerëzi.
Ku jemi dhe ku do t’ shkojm’ më tutje?!
Zhvillohet robotika. Kam të voglën lutje.
Mos ua shtoni robotëve ndjesit’ njerëzore.
Zemra e ndjeshme t’u mbetet frymorëve. (njerëzve)
…………………………………………………………………………………………..
“FRUTA TË PASHIJUARA”
VËSHTRIM MBI BOTËN E MADHE
Nga dritarja e vogël
E “kullës” time
Që ngjan si thërrime
Përpiqem të shoh
E të kuptoj
Ç’ ngjet në botën e madhe
Ta kristalizoj në vargje.
Ulem në buzëqeshjen
Plot çiltërsi
Të një fëmije.
Veç me bukuri
Jeta më mbulon
Dhe Dielli
Fort më ndriçon.
Përkëdhel dy duart
Të rinjve shtrënguar
Fort dashuruar
Horizontet hapen.
Mbas kësaj shprese
Me dëshirë kapem
Fshi djersën qelibar
Nga balli i bukur
Që të jetës Far( ndriçues)
Ka veç punën
Dhe frutat e saj
Por s’ ka veç gëzim.
Më ndrydh e shtrydh
Zeheri pikëllim.
I padrejtësive
Për zaptim toke
E shtim i pasurie
Nga djajt e k’saj bote.
…………………………………………………………………………………………………
ZONJAVE PËRKTHYESE
Ca vargje shpirti,
Ca vargje të dlirë
Për Ju i nis me dëshirë.
As më njhni
As ju njoh
“Nga mbiu kjo ?”
Me habi, do pyesni
Pentare kemi plot,
Poete edhe më plot
Por gurxhevahir
Të kthimit të fjalës
Të fjalës së mirë
Si ujtë e paktë
Në shkretëtirë.
Jeni gra, ndaj ju veçoj.
Suksese, Ju Uroj!***
ÇOKOLLATAT DHE ALBA
Kam një motër të vogël
lozonjaren Alba
Më ndjek me dashuri,
lozim hapa-dollapa
S’ kan’ të sosur lojrat
Lojrat dhe ngat’ rresat
Muri provon bojrat
Kukulla zgjedh nd’rresat.
Merr çorapet e babit
Vesh pulovrat e mia
Sfilat këpucët e mamit
Sa rëmujë shtëpia!
Motrën time kush e ka
Shtëpia hare e gëzim
Çokollatat fort i ha
Për to, i madhi tundim
S’ e nga iku e u fsheh
N’ garderob futur thellë
Mos gjumi e ka zënë ?
Pres të dal, nuk po del
U shqet’ sova, ç’ të shoh?!
Çokollatën hante motra
Zgjati dorën: “Kafsho,
Por mamit mos i trego.”
Si t’i them unë mamit?
“Alba jon’ po pin çaj
Je i mirë ti, Lali im
.Nuk do që unë të qaj.”
……………………………………………………………………………………….
NË SITË
Kryplaku thirri me urti
burrat në konak të tij
“Ju kam thirrur ta pleqërojmë
Pleqësinë kush ta gëzojë
Zgjedhjen do ta bëj i pari
Vulën ta gëzoj’ më i mbari”
Në sofër bashkë darkuan
Edhe mëndjen e kthjelluan
Foli i Urti me butësi:
“Sot në peshore si Unë e Ti
Më parë shfaqni ëndrrat
Dhe më pas të bënat”
– Gjithëçka t’ na bjer nga lart
Që t’ na lën’ rehat grat’.
Foli, s’priti radh’ dembeli
Edhe sonte më çan beli.
“Mirë që s’ke shok’ të dytë
Mendoi plaku , uli sytë.”
-Fqinj’ve taksë për ujë e kullot’
Pa lodhje arka mbushet plot.
“Ku ësht’ dëgjuar, e ku ësht’ parë
I babëzitur, u shoft’ ajo farê.”
Mallkoi plaku. Dëgjoi me durim
Fjalët her’ t’ ëmb’la, her’ helmim.
Ngriti sytë e foli plaku
Shikoi llambën, t’ kuptoi pragu.
“Dhe atë dritë e pret një fund.
Uji rrjedh dhe n t’ qetin lum’
-Pse t’ mos na udhëheq yt bir?!
“Prijësi n’ krah mban grua t’ mir’.
Im bir është akoma beqar
Shihen mënd, ç’ grua të marr.”
Një vend bosh mbeti në sofër
Shëtiti mendjen kokërr më kokërr
Por të lodhet se la plakun
Në derë Ai q’ meriton bajrakun.
“Rehatova pleq, rehatova fëmi
Për vonesën më falni miq’ si
Ditën e pata me punë ngarkuar
Dhe n’ një pajtim isha i ftuar
Jam gati të marr mbi supe
Barrën time, t’ mos kem huqe.”
“Kemi nevojë për njerin’ e djersës
Gjoksin vënë stuhisë e erës
Njeriun e nderit e të tabanit
Të pri në krye, bash mejdanit.
Eja e ulu në vendin tim
Qofsh dhe i drejtë si je trim.”
…………………………………………………………………………
NATA E BARDHË
Një zog më bëri ftesë
Gëzimin e haresë
Përjetova n’ atë fluturim
“Mbi një pyll si fillim”
Mendova: -Drurë të zhveshur
Kaçube, rrugë e pashkelur.
Me mantel të bardhë
Mbuluar pemët me radhë
-Me gjethe a gjetherënë?!
Pylli ma mbajti të fshehtë
-Eksploro, gjeje vetë.
Më tutje, zbret një ujvar’
Bën dhe shkëmbin të flasë
Të flas e të këndoj
Me stërkala t’ na mbuloi
Rrug’ e bardhë dredha-dredha
Hyr e dil nëpër bredha
Më çoi në çdo shtëpi
Larg përzën çdo dhimbje
Gëzimit derën hapur kanat
E MIRA qoftë në tonin prag!
