Lutje
Për një botë pa grindje
Pa armiqësi
Me dëshirë të flaktë
Për paqe dhe mirësi.
Për pranverën në të çelur
Dhe qiellin e kristaltë.
Në fytyrën e çdo fëmije
të ketë buzëqeshje gjallërie.
Netët e gjata të zbardhen
në qetësi
Të mbështjellura me ëndrra,
për jetë me plotë dashuri .
Pa ndëshkim për njerëzimin
E dua botën mbarë.
Lutja ime le të jehoj kudo
Paqe dua Paqe për frymimin
e secilit njeri mbi këtë tokê.
Në ëndërr
Kalova lumin symbyllur,
ndjeva se je afër .
E humbur në mendime.
Nuk i mendova pasojat çfarëdo qofshin ato .
E dehur me hijen tënde
Shqetësimin e ktheva në paqe shpirti.
Nuk e duroj dot distancën,
aman o Zot.
Dua të jem e fshehura e kujtimit tënd.
Në bukuritë parajsore dua të shndris vetëm për ty .
Po
Kroi i burimit në syrin e vashēs.
Freskon buzëtharin e etur.
Margaritarët e ujëvarës,varur mbi shpatullat
e hyjneshës ndrydhen në grushtin e vetmitarit ende pa e shuar zjarrin qê digjet përbrenda.
Ai vazhdon zbathur shkretirës me këmishê të zbërthyer nê kërkim të dashurisë së humbur.
Errësira me pluhurin e erës mbulon lëkurën e tharë të fytyrës së mbushur me lot duke shuar edhe pamjen e një kandili të fikur.
Ai po lutet me përshpëritje nën dhëmb.
Nê kërkim të copëzave që i rrembeu era.
Duart e djerësitura i shtrëngohen nē krijimin e ndjesisë për lumin e argjendtë.
Me ngadalë lëviz gishtërinjtë e mpirë dhe në pamundësi ti bën grusht ligështohet .
Ai pa fije shpresë bie në shtratin e harresës por me ruajtjen e kujtimit për bukurinë e vashës syshkruar.
Lulegjaku moj Kosovë
Qenke rritur moj lulegjaku
Edhe shtat ke hedhur mirë
Në ketë dimër në të sosur
Pret pranverën plot gjallërim.
Rrënjët tua gjak i mbjellur
Ujit tokën Perëndia për çdo ditë
Ta kesh bazën e Fortesës
Mbi themelet e DARDANISË.
Ngrihe kokën o nuse heroinë
Trimëreshë e kësaj toke, Loke
Me Flamurin Shkabë qëndro
Mos harro 14 vjetorin ti Festo.
