Në vargjet e poetëve jam si pëllumb i bardhë
Oh, gëzimi më vjen si një ditë e bukur pranverore
Kur i shkruajnë poetët dashurisë së parë
ndriçon shkrimi si vesa mbi bar nëpër troje
Kur shkruajnë për një ndarje dashurie
ju varet koka si një zog pa krahë
Kur shkruajnë për malet, kodrat, brigjet
I ngjajnë ylberit ngjyrën e rrallë.
Kur shkruajnë për diellin, hënën dhe yjet
më vijnë në mëndje rrezet që shkëlqejnë
Më kujtohet hëna e bukur në pyje
Kur çiftet takoheshin me puthjen e nxehtë
Kur shkruajnë për babanë e nënën vargje
Më vijnë të gjitha bukuritë e zemrës
Pleksen si flokët e nënave tona bujare
Bëhen si portat që sjellin lulen e pranverës
Ohh ju poetët që shkruani për paqe në botë.
Dora ju fluturoftë si flutur mbi kokë
Për ju poetë, boja kurrë mos mbaroftë
se pa ju do të ishte memece jeta jonë
