pika loti rrëshqasin në faqe
nëna strukur në qosh të shtëpisë
rri në kujtime për zogjtë e ikur
i ngrys ditët e vetmisë
larg shumë larg kanë tretur zogjtë
flatra të këputura të atdheut
nënë e strukur në qosh të shtëpisë
kruspull gjymtyrët i mbledhë
herë pas here i rrëmbushën sytë
derdh mallkimin mbi këtë udhë
fati ynë rëndon si guri
nyje e lidhur mbi një urë
seç peshon kjo plagë e moçme
pikojnë lot trarët e shtëpisë
me shpresë për kthimin e zogjëve
i ngrys nëna ditët e vetmisë
