Askund tjetër përveçse në Velçan ,
Nuk ndjehem i plotë fund dhe krye .
Këtu me perandor vetja më ngjan .
Të miat janë , tokë , qiell , diell e yje .
Më quani të prapambetur katundar ,
Harruar e humbamemo në ekstrem .
Po more , unë me vuajtjet jap e marr ,
Por dijeni se mua kështu më pëlqen .
Kam një kasollë mbuluar llamarinë ,
Që pikat e shiut i ndjej me sa ëndje !
Mbase juve sa unë s’e doni vetminë ,
As në shi s’vraponi deri më çmendje
.
Epo unë kështu jam , një kokëkrisur .
Harrakat që harrohem në Vendlindje .
Një fukara i mbetur jetës brekëgrisur ,
Po Vendlindjen kam ilaç për dhimbje .
