Marie Logoreci mbetet një nga figurat më të ndritura të artit shqiptar, një artiste që i dha shpirt jo vetëm skenës së teatrit, por edhe ekranit të madh. E lindur në Shkodër më 23 shtator 1920, ajo e nisi rrugëtimin artistik përmes muzikës, duke kënduar këngë popullore në Radio Tirana dhe duke sjellë me zërin e saj një copëz të shpirtit shqiptar në çdo interpretim. Shumë shpejt, pasioni dhe talenti i saj e çuan drejt aktrimit, ku gjeti fushën më të madhe për të shprehur forcën dhe ndjeshmërinë e saj artistike.
Me një karrierë që shtrihet në dekada, Marie Logoreci u bë ikonë e kinematografisë dhe teatrit shqiptar. Roli i saj në filmin historik “Skënderbeu i Madh” në vitin 1953 i hapi dyert e një karriere të shkëlqyer, ku ajo spikati për aftësinë për të mishëruar figura të fuqishme femërore, duke i dhënë publikut modele që mbetën të paharrueshme. Në teatër, interpretimet e saj karakterizoheshin nga një thellësi emocionale dhe një forcë që rrallëherë gjendej tek aktorët e kohës, duke e bërë të pazëvendësueshme në skenë.
Marie Logoreci ka interpretuar një sërë rolesh të paharrueshme në teatër dhe kinematografi. Disa nga rolet e saj më të njohura përfshijnë:
– Alisa Lengton në dramën “Rrënjët e Thella” (Deep Roots), ku ajo luajti një zonjë konservatore dhe raciste.
– Gertrude në “Hamlet”, ku ajo portretizoi mbretëreshën që përfundon duke bërë vetëvrasje.
– Fatime në “Halili dhe Hajria”, një grua e përfshirë në intrigat e oborrit, servile dhe arrogante.
– Bernarda Alba në dramën “Shtëpia e Bernarda Albës” nga Federico García Lorca, ku ajo luajti zonjën e ftohtë dhe të errët.
Përveç këtyre, ajo ka interpretuar edhe role të tjera të rëndësishme si:
– Xhes në “Afera Ruse”
– Christina Padera në “Komploti i të Dënuarve”
– Loke në “Toka Jonë”
– Lady Milford në “Intrigë dhe Dashuri”
– Triga në “Shtatë Kalorësit”
– Tadrahova në “Morali i Zonjës Dulska”
– Mara në “Perkolgjinajt”
– Prenda në “Vajza e Maleve”
– Gjela në “Mbytja e Madhe”
Publiku shqiptar e deshi dhe e vlerësoi Marie Logorecin jo vetëm për artin e saj, por edhe për mënyrën se si ajo përfaqësonte dinjitetin, kulturën dhe shpirtin e gruas shqiptare. Çdo rol i saj u kthye në një kujtim të gjallë për breza të tërë, dhe emri i saj vazhdon të përmendet me respekt e dashuri. Ajo nuk ishte vetëm një aktore; ishte një institucion arti, një frymëzim i gjallë për të rinjtë dhe një dëshmi e pavdekshme se arti i vërtetë jeton përtej kohës. / actvusa.com
