Ora e vetmisë
si gërshërë
pret frymën më dysh
shumëfishohen
imazhet e mia
në shtratin tënd
e trishtuar si vjeshtë
e errët si natë
e lumtur si dritë
hapem né sytë e qiellit tënd
si një pallua
që qesh pa arsye
ora e vetmisë
më lëpin trurin
me gjuhën tënde …
