Mimoza Nebiaj-Unë të erdha baba…

Une te erdha baba,
E si mund te rrija,
Pa ardhur,
Me kembe u nisa nga,
Gjirokastra,
Se furgona nuk kishte,
Dielli.pervelonte,
Por asnje makine,
Nuk po shkonte,
Por une nuk pyesja,
Nga vapa ate rruge une,
E beja cdo dite,
A te kujtohet baba,
Une shkoja aty me bidona,
Ne krah,
Se tregetoja qumesht,
Te mbaja femijet me buke,
Babai im ti dilje cdo dite,
Ne sofat ashtu,
I thoshim atehere,
E kishe bere vete,
Me duarte e tua te vogela,
Dhe une vija te perqafoja,
Dhe ti duke mermeritur,
Neper buze ngadale,
Ah, c’mu merrove moj,
Vajze,
Me ate peshe ne kuriz,
Dhe une e shtrengoja,
Fort dhe lotet binin,
Mbi toke,
Nuk doja qe ti me shikoje,
Duke qare,
Po ti ishe duke qare,
Per vete ne ate cast,
Me percillje me sy,
Sa te gjeja makine,
Babai im,
Sa shpejt iken vitet,
Ti nuk je midis nesh,
Meraku im te treti,
Dhe i thoshe mamas,
Ate vajzen e vogel,
Se kam mire,
E kam dhe une i thoshte,
Nena ime e mire,
E ke moj e ke,
Po mua me duket se e dua,
Ca si teper,
Sot te erdha baba,
U ngjita tek ty,
Me kishte marre malli,
Shume sa hyra aty,
Shpertheva ne vaj,
Putha pllaken e varrit,
Ah, sa mall baba,
Dielli pervelonte,
Por une rrija per karshi,
Dhe te thashe,
Erdha baba si dikur,
Me fol nje fjale,
Babai im me trup te vogel,
Por me zemer,
Te madhe sa globi,
Per ne kete fraze une,
Do ta them perhere,
Ishe baba special,
I rralle,
I vogel ne fizik,
Por nje baba qe na rrite,
Me sakrifica,
Me mundim,
Baba sa me mungojne,
Keshillat e tua plot vlere,
Me mungon cdo gje,
E jotja qe per mua kishte,
Kuptim perhere,
Nen diellin pervellues,
Ti thashe ca fjale,
Baba qe nuk rreshte,
Nuk u lodhe per rritjen,
E djemeve te mi,
Bashke me nenen,
U jam.mirenjohese perjete,
Baba do te kujtojme nje jete,
U prehsh ne paqe Babai im…
Bija jote Mimoza!