Prisja nën çader …
Rigon ky shi ne mërmëritje
dhe mua vargjet , ne tel mi ndeh .
Xhveshur nga shiu , germat me duken ,
si skelete fosforike , ne agoni vjeshte gjethe rene …
*
Pikat shiut qe vazhdojne te bien ,
duket sikur te mbajne peng .
Mendimet si rete marrin vrapin ,
kujtimet rrjedhin si ky shi , grindavec …
*
Me kujtohet , kur binte ndonje gjethe ,
- me thoshe : nje jete tjeter po lind ,
i shoh gjethet qe po bien ,
me nje dhimbje , pa kthim …
*
Veç ecejaket e mia degjohen ,
bashke me shiun qe mërmërin .
Ca drithma , nen çader mu futen ,
ndoshta nga kjo pritje e pakuptimt …
*
Gjethet prure Era , bëre pirg ,
vallen e tyre te fundit po luajne ,
frymën në fund te shpirtit ,
… pezull mbajne … der sa bien ,
ne rrugetimin e tyre , t´amshuar …
*
Se di , pse mu dhimsën kur i pashe ?
Me lodhi dhe kjo pritje e pambarimt ,
ndoshta po ashtu ka ikur dhe dashuria jone ,
si ikja e ketyre gjetheve … pa kthim … !!
