Reçi përjetësisht mallë i patretur!.
Më tradhëtoi loti nisë shkruaj.
Mallë bije i pashkruar.
Vendlindje fjalë shpirti lotë zemre.
Vjenë erë e vetmisë mbuluar mjegulle.
Të vijë të dimëroj te ty rruga është e gjatë.
Në skuta të botës të gjejmë jetë mbetëm aty largë.
Edhe krojet rrjedhin lotë aty buron mallë.
Viset e heshtura shtat mekur gjirin e thatë.
Të rendë te ty bashkë me erën e s.lodhem kurrë.
Në damarë më zien malli më sjellë si furtunë.
Të puthë pluhurin e ëmbël që m.ledhaton si fëmijë.
Të thurë vargun e ta këndojë këngën këtu ku jam bijë.
Lotë dhimbje faqesh lava e s.më prekë dorë nëne.
Atë mallë që ndjeva më ngriu në gjakë.
Shpejt mu shua ajo kureshtje mbeçë si një ëndërr
Ah nga shkuam e prapë erdhëm të hymë në hak.
Eh ç.më solle në mallëngjime erdha porsi flutur.
Fëshfërima e gjethe lisave m.sjellë aromē të bukur.
Edhe pse shpërndanë vetmi për mua mbetesh mbretëri.
Reç o mallë i patretur deri në përjetësi.
Mos më mallko të përgjërohem mos më lësho namë.
Koha dhe halli i pashpresë ëndërrash vrarē.
Bukë e hidhët pa tē ardhme e ditëve të humbur
E ky dhe që s.më ushqen dot kudo e pamundur.
