Po rroj si një pyetje që kërkon përgjigje..
Si një shkëndijë që shuhet në erësirë. .
Si dritë që refuzon të shuhet kur gdhihet.
Në terrin e errësirën e gjithësisë..
JETOJ
Si një flutur që s’mendon se do ngordhë..
Si një hije lufte midis dritës e erësirës..
Nuk di nesër se ç’do ndodhë..
Në çdo hap, në çdo çast kur marr frymë.
JETOJ
Kur mundimi më është bërë dhimbje..
E trupi më është i rënduar nga ekzistenca
Dhe shpirti kërkon kuptim e mosbindje..
Në copat e thyera të kohës,është mbijetesa..
JETOJ
Në rënie e lirë..si një meteor. .
Në kufij të padukshëm…pa gurrë sinor..
Jetoj se nuk kam humbur qëllimin e jetës
Midis iluzionit mistik e gënjeshtrës..
JETOJ
Jo sepse e di rrugën shkëlqyer…
Shpesh herë më nxjerr shtigje pashkelur
Se kurr gjithçka duket bosh i e përkryer…
Shpirti ka flakë brenda meje si fishek zjarr ri ndezur. .
JETOJ
Se dritëza në shpirt refuzon të shuhet.!??
Natasha Ilia -JETOJ!
TË NGJASHME