Kjo dashuria ime e pafundshme
e pandalshme si vetë jeta
s’ është krejt poezi
Ka pak lumnime trazime
e vuajtje
sa s’mund t’i shpreh as zemra
Nuk jam si krejt tjerët
kur jepem – jepem i tëri
as një grimcë nuk mbes i vetes
Sikur u mërzite prej meje
t’u sos gati
ai buzëgaz jete
poezi a cilado qofsh Ti
S’mund të shqitem prej Teje
Do të ndjej përtej dhembjes
përtej gjithçkaje që s’durohet
Do të ndjej edhe kur më harron
