U shkërrmuan vitet dalngadalë
Si qelli kur derdh shiun me rrëmbim
lartë yjet i shikojnë me trishtim
Vitet e jetës me thinja plot kuptim .
Përshetin koha nga dhimbjet e saj
Herë e bukur herë me zhgënjime
Herë me mirësi herë me plagë nën lëkurë
Herë me ëndërra të parealizuara kurrë .
Sa herë pata nevojë në këtë jetë
Pa bërë zë të mos më dëgjonin as muret
Sa herë më kanë humbur vitet
Sikur nuk dija të numuroja as ditët .
Tani që kam nevojë për një fjalë të mirë
Sot të gjitha fjalët e thëna më duken mashtrim
Edhe dallga e detit kur filtërohet në shkëmbenjë
Se di pse them ..është e kotë ti futem detit në dallgëzim.
Sa shumë e ndiehej peshën e viteve
Si fluturat që se ndiejnë kënaqësinë e luleve
Sa shumë e kam dashur mirësinë tek ç’do njeri
Por asnjëherë nuk mu realizuan ëndërrat .
Brënda në një godë dua të shkruaj vitet e kohës
Tri kohët brënda meje
E shkuara ..e sotmja .
E ardhmja ..
Të djeshmen e dimë se ishim të rinjë .
Të sotmen kurrë se pranoj perëndim .
Të nesërmen me shpresë në ç’do agim .
Me ritmin e saj jetoj
Tek dielli edhe tek hëna
edhe ëndërrat atje largë
Ngulitur shpirti tek rrënja .
